رییس جمهور به وعده‌هایش عمل کند:
وقتی که داشتن ورزشگاه استاندارد، تبدیل به رویا می‌شود

خرم‌آباد- رضا طولابی: «من به همراه هیات دولت، بیل و کلنگ به دست گرفته و برای توسعه و آبادانی لرستان به این‌جا خواهیم آمد» (دکتر احمدی‌نژاد در سفر اول هیات دولت به لرستان- اسفند 1384)
صدای سوت و کف زدن مردم رنج دیده‌ی دیار من پس از شنیدن این سخنان در ورزشگاه تختی خرم‌آباد آن‌چنان طنین‌افکن شد که خودمان هم تا حدودی باورمان شده بود که این بار، وعده‌ها توخالی و شعار نیست.
مردم احساسی سرزمین من با شنیدن هر جمله‌ای که بوی زدودن فقر، بیکاری و عدالت‌محوری در شهر و دیارشان می‌داد با شور و شوقی عجیب دست می‌زدند و هلهله بر پا می‌ساختند، اما دیری نپایید که چون گذشته وعده و وعیدهای تحقق نیافته، امید مردم را به یاس و حزن مبدل نمود.
آقای رییس‌جمهور! لرستان آن‌قدر آباد شده است که از شما عاجزانه تقاضامندیم بیل و کلنگ را زمین بگذارید و دیگر شهرهای کشور را نیز چون لرستان آباد نمایید! در لرستان آن‌قدر کارخانه احداث نموده‌اید که هیچ بیکاری در هیچ خانواده‌ای وجود ندارد!
به لطف جناب‌عالی و اعضای پرتلاش هیأت دولت، جوانان تحصیل‌کرده و شرافت‌مند لرستانی دیگر مجبور نیستند 700 کیلومتر دورتر از خانه و کاشانه‌ی خود و در زیر آوارهای سعادت‌آباد جان شیرین خود را برای به دست آوردن لقمه‌ای نان حلال تقدیم به خاک سرد نمایند.
نمی‌دانم! شاید فراموش کرده‌اید که لرستان پس از خوزستان دومین استانی است که در طول هشت سال جنگ نابرابر با عراق متحمل خسارات فراوانی شد، شاید فراموش کرده‌اید که لرستان با تقدیم 6200 شهید گلگون‌کفن برای دفاع از خاک پاک میهن‌مان دین بزرگی بر گردن مسوولینی دارند که ماندند تا خادم بی‌منتی برای مردم سرزمین شان باشند!
آقای رییس‌جمهور آن‌چه که مرا به نوشتن این دردنامه ترغیب نمود، حضور 5 هزار نفر تماشاگر پرشور و متعصب لرستانی نهم مردادماه در استادیوم آزادی تهران بود. در حالی که نماینده‌ی لرستان می‌بایست بازی‌های خانگی خود را در شهرستان دورود برگزار نماید به دلیل فقدان ورزشگاهی استاندارد در دورود و لرستان، به اجبار در استادیوم بزرگ پایتخت میزبان تیم کهکشانی پرسپولیس بود.
5 هزار نفر از لرستانی‌ها کیلومترها مسافت را تنها به عشق تیم اشان طی نمودند و با تشویق‌های جانانه‌ی خود جهنمی فراموش نشدنی برای پرسپولیسی‌ها ایجاد کردند. آقای رییس جمهور، وقتی شور و شوق و احساس غرور جوانان هم استانی‌ام را از تساوی مقابل تیم پرآوازه‌ی پرسپولیس دیدم خوشحالی بی‌حد و حصری سراسر وجودم را فرا گرفته و بر خود بالیدم که من هم یک لرستانی هستم. آیا انتظار احداث یک ورزشگاه استاندارد و آبرومند در استان لرستان با جمعیتی بالغ بر یک میلیون و هشتصد هزار نفر خواسته‌ای بزرگ، غیر معقول و دست نیافتنی است؟!
آقای رییس جمهور سقف آرزوهای علاقه‌مندان ورزش‌دوست هم استانی من را می‌بینید؟ داشتن یک ورزشگاه، متاسفانه این خواسته تا به امروز به آرزویی دوردست برای ما تبدیل شده است! نمی‌دانم شاید مطالبه‌ای سخت و غیرقابل انجام باشد؟!
آقای رییس جمهور، چگونه برای خرید چند بازیکن پرسپولیس و استقلال میلیاردها تومان هزینه می‌شود، اما احداث و یا حتی بازسازی یکی از ورزشگاه‌های لرستان به امری محال تبدیل شده است؟ آیا نظارتی بر این پول‌های میلیاردی که در بین فوتبالیست‌ها رد و بدل می‌شود وجود دارد؟
در روزگاری که اغلب مردم لرستان با سیلی صورت خود را سرخ نگه می‌دارند اکثر فوتبالیست‌های لیگ برتر بدون تحصیلات دانشگاهی، در کم‌تر از چند سال میلیاردها تومان از پول بیت‌المال را در جیب‌های مبارک خود می‌بینند و آب هم از آب تکان نمی‌خورد!
امید آن می‌رود که در آینده‌ای نزدیک هم‌چنان که مشکل بیکاری را از چهره‌ی لرستان به صورت کامل زدودید، رویای داشتن یک ورزشگاه استاندارد در لرستان را به واقعیت تبدیل نمایید!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: